ΝΕΡΑΪΔΑ ΜΠΡΙΤΣΙΑΣΑ Υψ. 2134 μ.25/7/2020 Ελάτη 5:10 - Διασταύρωση δασικού προς Λέγκω (Δέση) με αυτοκίνητο. Αρχή δασικού 1070μ 6:00 - δασικός μέχρι πριν το μεγάλο λιβάδι - μονοπάτι πορς δυτική ράχη - Δυτική ράχη - κορυφογραμμή - Κορυφή Μπριτσιάσα 2134μ 9:10-9:45 - κορυφογραμμή προς Καπ Γκράς - αυχένας χαμηλότερου σημείο Κρανίας-Δέσης 1780μ - μονοπάτι προς Λέκγω - καταρράκτης Σπηλιά Λέγκω - μονοπάτι -δασικός - κοφτό μονοπάτη προς Δέση - Δέση - διασταύρωση δασικού 12:30, Ελάτη 13:15 Πολύ καλός καιρός με δροσιά ώρες πορείας 6:30 Νίκος Κρούπης, Ηλίας Τσίκας (Αναφορά ανάβασης από Νίκο Κρούπη).
Το σύνθημα έπεσε από το Νίκο... αύριο πρωί φύγαμε για Μπριτσιασα, ξεκινάμε πριν χαράξει στις 5πμ έτοιμα τα σακίδια από το βράδυ, ύπνος λιγοστός... Βρισκόμαστε ταυτόχρονα σχεδόν στην είσοδο του ξενώνα Κρουπη, το αγαπημένο καλοκαιρινό μας λημέρι μαζί με την οικογένεια τα τελευταία χρονια... Βάζουμε πλώρη για το χωριό Δεση στα ρίζα του ορεινού όγκου της Νεράιδας ψηλότερη κορφή της η Μπριτσιασα στα 2134μ. Σταματάμε να γεμίσουμε το παγούρι στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής πάνω απ την Πύρρα σκοτάδι ακόμα αρχίζουν να λαλούν τα κοκόρια... έξω ψυχρά δεν ανοίγουμε παράθυρο με τίποτα. Τα αστέρια φωτεινά στο στερέωμα δεν τα έχει χωνεψει ακόμα το ξημέρωμα. Το αμάξι σταματάει, με την κουβέντα δεν καταλάβαμε ποτέ φτάσαμε... Το ρολόι δείχνει 6πμ ανοίγουμε τα μπατον σακίδιο στην πλάτη και μπαίνουμε στο δάσος, τα έλατα θεορατες σκιές παίζουν μουσική με το πρωινό ανατολικό αεράκι καθώς χαράζει.. οι γνώριμες μυρωδιές του βουνού μας κατακλύζουν... Πορεία αρχικά μέσα στο δασικό δρόμο σε λίγο πιάνουμε τη ράχη στα δεξιά μας συνεχόμενη κόντρα μέχρι να βγούμε στο γυμνό... Δε μιλάμε αφουγκραζομαστε, ο Νίκος καταγραφεί τη διαδρομή στο GPS ολοκληρωνοντας έτσι, το τελευταίο κομμάτι του ορεινού όγκου Νεράιδας /Μπουντουρας. Η ράχη κρύβει τον ήλιο και περπατάμε ακάθεκτοι λίγο πριν πιάσουμε κορυφογραμμη ο ήλιος προβάλει και φωτίζει ολόκληρο το ορεινό αριστούργημα που μας περιβάλλει Λουπατα, Μαροσα, Ορνιο όπως πάντα εντυπωσιακό, Αυγό,.. γίνονται κατακόκκινα στην πρωινή αχλη, σε λιγάκι και το Χατζη μοναδικό στο φως της ανατολής! Φεύγουμε αριστερά στην κορυφογραμμη τα παπούτσια βρέχονται, παντου δροσιά, μετά τέρμα δεξιά ειναι ο τελικός μας στόχος η Μπριτσιασα καταπράσινη φεγγοβολαει, φτάνουμε σε 3.10 ώρες. Τα μάτια μας γέμισαν ομορφιά σε ένα από τα πιο παρθένα ορεινά συγκροτήματα της πατρίδας μας. Νότια Πίνδος και Άγραφα η ραχοκοκαλιά μας ή ορεινη μας ταυτότητα αυτός ο άγνωστος πλούτος που έχουμε στα χέρια μας που είναι όμως αυλός μόνο τον βλέπεις και τον αισθάνεσαι δεν μπορείς να τον περιγράψεις με λόγια ούτε με χρήμα. Ειναι κάτι που δεν ποσοτικοποιειται ούτε λογαριάζεται απλά δεν πουλιέται! Παραδίδεται μόνο στις νεότερες γενιές έτσι ανοθευτο και λευτερο από κάθε είδους παρέμβαση, αιολική η άλλη, για να αισθανθούν και αυτές το μεγαλείο του..!
Κείμενο:Ηλίας Τσίκας
Το σύνθημα έπεσε από το Νίκο... αύριο πρωί φύγαμε για Μπριτσιασα, ξεκινάμε πριν χαράξει στις 5πμ έτοιμα τα σακίδια από το βράδυ, ύπνος λιγοστός... Βρισκόμαστε ταυτόχρονα σχεδόν στην είσοδο του ξενώνα Κρουπη, το αγαπημένο καλοκαιρινό μας λημέρι μαζί με την οικογένεια τα τελευταία χρονια... Βάζουμε πλώρη για το χωριό Δεση στα ρίζα του ορεινού όγκου της Νεράιδας ψηλότερη κορφή της η Μπριτσιασα στα 2134μ. Σταματάμε να γεμίσουμε το παγούρι στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής πάνω απ την Πύρρα σκοτάδι ακόμα αρχίζουν να λαλούν τα κοκόρια... έξω ψυχρά δεν ανοίγουμε παράθυρο με τίποτα. Τα αστέρια φωτεινά στο στερέωμα δεν τα έχει χωνεψει ακόμα το ξημέρωμα. Το αμάξι σταματάει, με την κουβέντα δεν καταλάβαμε ποτέ φτάσαμε... Το ρολόι δείχνει 6πμ ανοίγουμε τα μπατον σακίδιο στην πλάτη και μπαίνουμε στο δάσος, τα έλατα θεορατες σκιές παίζουν μουσική με το πρωινό ανατολικό αεράκι καθώς χαράζει.. οι γνώριμες μυρωδιές του βουνού μας κατακλύζουν... Πορεία αρχικά μέσα στο δασικό δρόμο σε λίγο πιάνουμε τη ράχη στα δεξιά μας συνεχόμενη κόντρα μέχρι να βγούμε στο γυμνό... Δε μιλάμε αφουγκραζομαστε, ο Νίκος καταγραφεί τη διαδρομή στο GPS ολοκληρωνοντας έτσι, το τελευταίο κομμάτι του ορεινού όγκου Νεράιδας /Μπουντουρας. Η ράχη κρύβει τον ήλιο και περπατάμε ακάθεκτοι λίγο πριν πιάσουμε κορυφογραμμη ο ήλιος προβάλει και φωτίζει ολόκληρο το ορεινό αριστούργημα που μας περιβάλλει Λουπατα, Μαροσα, Ορνιο όπως πάντα εντυπωσιακό, Αυγό,.. γίνονται κατακόκκινα στην πρωινή αχλη, σε λιγάκι και το Χατζη μοναδικό στο φως της ανατολής! Φεύγουμε αριστερά στην κορυφογραμμη τα παπούτσια βρέχονται, παντου δροσιά, μετά τέρμα δεξιά ειναι ο τελικός μας στόχος η Μπριτσιασα καταπράσινη φεγγοβολαει, φτάνουμε σε 3.10 ώρες. Τα μάτια μας γέμισαν ομορφιά σε ένα από τα πιο παρθένα ορεινά συγκροτήματα της πατρίδας μας. Νότια Πίνδος και Άγραφα η ραχοκοκαλιά μας ή ορεινη μας ταυτότητα αυτός ο άγνωστος πλούτος που έχουμε στα χέρια μας που είναι όμως αυλός μόνο τον βλέπεις και τον αισθάνεσαι δεν μπορείς να τον περιγράψεις με λόγια ούτε με χρήμα. Ειναι κάτι που δεν ποσοτικοποιειται ούτε λογαριάζεται απλά δεν πουλιέται! Παραδίδεται μόνο στις νεότερες γενιές έτσι ανοθευτο και λευτερο από κάθε είδους παρέμβαση, αιολική η άλλη, για να αισθανθούν και αυτές το μεγαλείο του..!
Κείμενο:Ηλίας Τσίκας
