Κάποτε στα ορεινά παρχάρια..
Yayla στην τουρκική γλώσσα σημαίνει θερινό ορεινό βοσκοτόπι. Ο ποντιακός ελληνισμός αυτό το χώρο θερινής κατοικίας τον ονόμαζε παρχάρι, λέξη που προέρχεται απ’το παραχώρι δηλαδή κάτι σαν χωριό για τους καλοκαιρινούς μήνες. Κάποτε εκεί στα ορεινά παρχάρια, εκεί ψηλά στα βουνά του Πόντου πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα συγκεντρώνονταν όλα τα κοπάδια και οι άνθρωποι και ζούσαν τα όμορφα καλοκαίρια τους, μέσα στην άγρια φύση των Ποντικών Άλπεων. Το ορεινό τοπίο στα μέρη του Πόντου διαθέτει μια γεωγραφία που πραγματικά συναρπάζει. Εδώ που τα δάση, τα ψηλά βουνά, τα φαράγγια και οι αλπικές λίμνες δημιουργούν θαυμάσιες εικόνες. Τα χωριά είναι σπαρμένα στα υψίπεδα και στις πλαγιές των βουνών ενώ οι απλοί και ανόθευτοι κάτοικοί τους, σε κοιτάζουν με καθαρή ματιά... εδώ που το βυζάντιο συνάντησε τους πολιτισμούς της κεντρικής Ασίας. Αργότερα στα χρόνια του μεσαίωνα, απ΄τα εδάφη της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας πέρασε ο δρόμος του μεταξιού που οδήγησε τους ανθρώπους στον πολιτισμό της Κίνας.
Εδώ στη γη των πανάρχαιων αποικιών, που τα μοναστήρια δεσπόζουν και δένουν με τους τόπους και τα τοπία, προκαλώντας ένα εντυπωσιακό θέαμα, μια φωτογραφική οπτασία.
Σαν όραμα τα αρχαία μοναστήρια από τις πρώτες χριστιανικές δεκαετίες είναι χτισμένα πάνω από λίμνες και φαράγγια, δάση και ορεινά λιβάδια όπου πανύψηλα βουνά καθρεφτίζονται πάνω στα νερά των αλπικών λιμνών. Η ιστορία του τόπου πραγματικά χάνεται στα βάθη των αιώνων!!
Χιονοσκέπαστα βουνά, βραχώδεις χαράδρες όπου ζουν αγριόγιδα και πράσινες κοιλάδες κατάσπαρτες με αγριολούλουδα, σχηματίζουν εικόνες υπέροχες.
Τα άγρια ποτάμια που κατεβαίνουν με μεγάλη ταχύτητα από τις ψηλές κορφές καθώς τα χιόνια λιώνουν είναι επίσης ένα στοιχείο, που καθορίζει τη γεωγραφία της περιοχής.
Μονοπάτια με περάσματα άνω των 3.000 μ. ενώνουν τα ορεινά χωριά μεταξύ τους. Τοξωτές γέφυρες βγαλμένες από άλλη εποχή, φέρνουν σε επαφή τις όχθες των ποταμιών, επιτρέποντας στους ανθρώπους να τα διασχίζουν με ασφάλεια.
Ο αντίλαλος από τα κοπάδια που βόσκουν στις κάθετες πλαγιές, είναι η απλή μουσική αυτού του τόπου. Σε κάποιο βιβλίο για την αυτοκτατορία της Τραπεζούντας της πρωτεύουσας των Κομνηνών, σχηματίστηκαν σαν εικόνα μέσα μου τα βουνά του Πόντου.
Ο στόχος μπήκε, ανάβαση στην ψηλότερη κορφή τους το Kackar στα 3.937μ.
Η παρέα εξαιρετική και με πολλές δυνάμεις, πάθος και αγάπη για τον τόπο, οπότε τα πάντα προμήνυαν ένα ακόμη όμορφο και συναρπαστικό ταξίδι στα βάθη της Ανατολίας. Με τον επιβλητικό όγκο του Kackar Dagi από πάνω μας, η ματιά του ταξιδίωτη, ορειβάτη που ψάχνει το ανόθευτο, ανυψώνεται και παίρνει υπόσταση. Ταξίδι στα βουνά του Πόντου. Κάπου μεταξύ της Μαύρης Θάλασσας και των υψίπεδων της Ανατολίας. Ένα μαγικό ταξίδι στα βάθη της ιστορίας μας, στιγμές αξέχαστες μέσα στο πράσινο των Ποντικών Άλπεων. Καλοκαίρι στην ψηλότερη κορυφή του Ευξείνου Πόντου. Το άκουσμα του κεμεντζέ είναι τόσο ταιριαστό, δείχνοντας την πορεία μέσα στο χρόνο, κάποτε στα ορεινά παρχάρια της ποντιακής γης..
Κείμενο: Ηλίας Τσίκας
 | ||||||
         |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου