ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟ KILIMANJARO – UHURU PEAK 5.895 m.
AFRICA – TANZANIA 2006 (12 – 27/02/2006)
ΜΕΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ : ΗΛΙΑΣ ΤΣΙΚΑΣ, ΣΤΕΛΙΟΣ ΤΣΙΚΑΣ, ΘΕΟΔΩΡΑ ΜΠΑΣΑΚΟΥ
ΤΟ ΒΟΥΝΟ
Το KILIMANJARO (ΚΙΛΙΜΑΝΤΖΑΡΟ) είναι το ψηλότερο βουνό της Αφρικής, βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο της Τανζανίας, κοντά στα σύνορα με την Κένυα. Είναι ένα σβησμένο ηφαίστειο. Στα Σουαχίλι σημαίνει «το βουνό που λάμπει». Ο κρατήρας της κορυφής του ονομάζεται Kibo και το ψηλότερο σημείο του UHURU PEAK. «UHURU» σημαίνει «ελευθερία» και υψώνεται στα 5.895 μ. Η πρώτη ανάβαση στην κορυφή πραγματοποιήθηκε το 1889 από τους Hans Meyer και L. Purtscheller, από τη διαδρομή Marangu, που αποτελεί και την κλασική διαδρομή ανάβασης στην κορυφή. Ο Στόχος της ορειβατικής ομάδας ήταν η ανάβαση στην κορυφή UHURU από τη διαδρομή Machame, που υποστηρίζεται από 4 ενδιάμεσες κατασκηνώσεις μέχρι την τελική ανάβαση στα 5.895 μ.
ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΨΗΛΟΤΕΡΗ ΚΟΡΦΗ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ
Ήταν ένα κρύο πρωινό του Φλεβάρη, είχε λιακάδα, ήταν μέρα Κυριακή και εμείς ξεκινούσαμε για να πραγματοποιήσουμε το όνειρό μας. Φεύγαμε για το KILIMANJARO, φεύγαμε για την καρδιά της Αφρικής ! Προορισμός η χώρα της Τανζανίας και στόχος η ανάβαση στην UHURU Peak, την ψηλότερη κορυφή της αφρικανικής ηπείρου. Το ημερολόγιο έγραφε 12 Φλεβάρη του 2006, το ταξίδι στη μαύρη ήπειρο μόλις τώρα άρχιζε …
12/2/2006 : Φτάσαμε στο «Ελ. Βενιζέλος» μεσημέρι, λίγο πριν την πτήση μας με την Egypt Air για Κάιρο. Ήταν ένα χειμωνιάτικο φωτεινό μεσημέρι, που προμήνυε ένα ευχάριστο ταξίδι. Δώσαμε τα σακίδιά μας, γεμάτα με τον εξοπλισμό μας για τις ανάγκες του βουνού. Αφού κάναμε το check in, αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε πως φεύγουμε για κάτω, για τα μέρη του Τροπικού. Μας άρεσε πολύ αυτό, καθώς είμαστε μέσα στην καρδιά του ελληνικού χειμώνα. Η ώρα έδειχνε 13.35 μ.μ. Το ταξίδι για το Κάιρο κύλησε πολύ όμορφα, με καλό καιρό. Μετά από δύο ευχάριστες ώρες φτάσαμε στην πρωτεύουσα της Αιγύπτου. Θα φεύγαμε για το Ναϊρόμπι της Κένυα με τη βραδινή πτήση. Ξεκουραστήκαμε σε ξενοδοχείο που μας έκλεισε η EgyptAir, φάγαμε ένα υπέροχο δείπνο, όλα αυτά ήταν μέσα στο καταπληκτικό service της αεροπορικής εταιρίας. Το βραδάκι γύρω στις 22:30 μ.μ. το αεροπλάνο μας απογειώθηκε με κατεύθυνση το Nairobi.
13/2/2006 : NAIROBI… Το όνομά του και μόνο σε παραπέμπει στο ταξίδι, σ’ αυτό το όμορφο συναίσθημα που ξυπνά μέσα σου η Αφρική ! Αυτό αρχίσαμε να βιώνουμε κάποιες βδομάδες πριν, στην Αθήνα χιόνιζε, ήταν Γενάρης και εμείς πηγαίναμε να κάνουμε τα απαραίτητα εμβόλια γι’ αυτή μας την Αποστολή.
Φθάσαμε ξημερώματα στο Nairobi κι έπρεπε να κινηθούμε νότια, στα σύνορα της Κένυας με την Τανζανία, κοντά στο μεθοριακό χωριό Namanga. Ήταν μεσημέρι πλέον και η θερμοκρασία μας ενοχλούσε στη διαδρομή, είχε ζέστη μαζί με υγρασία. Το μικρό όμως πουλμανάκι έτρωγε τα χιλιόμετρα και φθάσαμε αφού περάσαμε ατέλειωτη σαβάνα, στη γραμμή των συνόρων. Η Τανζανία ανοίγονταν μπροστά μας… Το ταξίδι ήταν λίγο κουραστικό, αλλά πραγματικά άξιζε τον κόπο. Περάσαμε πολλά αφρικάνικα χωριά, όλη η Αφρική παρουσιάστηκε μπροστά μας, με όλες τις πρωτόγνωρες εικόνες της, όλο της το μεγαλείο … και το μυστήριο. Προορισμός η πόλη της Arusha, φθάσαμε σχεδόν τ’απομεσήμερο.
ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΟ KILIMANJARO (ΚΙΛΙΜΑΝΤΖΑΡΟ)
14/2/2006 : Impala hotel … πρωινό ξύπνημα στην Arusha.
Arusha. Πόλη καταπράσινη στους πρόποδες του Mount Meru, 4.566 m. Γεμάτη από τροπικά φρούτα και νερά. Προμηθευτήκαμε πολλά εμφιαλωμένα νερά με την ονομασία Kilimanjaro, έτσι για να μας πάει καλά η ανάβαση. Ξεκινήσαμε με ένα μικρό βανάκι το πρωί απ’ την πόλη της Arusha για το χωριό Machame στα 1.800 μ. περίπου. Η απόσταση είναι γύρω στα 80 χλμ. Αποτελεί την έναρξη της ανάβασής μας. Στόχος την πρώτη μέρα μας στο βουνό είναι το MACHAME CAMP στα 3.100 μ. Πορεία 6 ωρών μέσα στην τροπική ζούγκλα, στο rain forest, όπως το λένε οι ντόπιοι. Διανυκτέρευση με πολλή υγρασία και σχετικά υψηλή θερμοκρασία γύρω στους 10ο Κελσίου. Είμαστε στα όρια του τροπικού δάσους. Το τοπίο πρωτόγνωρο.
15/2/2006 : Το πρωί της δεύτερης μέρας μας στο βουνό, ξεκινήσαμε στις 8 π.μ. με στόχο τη δεύτερη κατασκήνωση στο SHIRA CAMP στα 3.800 μ. Ξυπνήσαμε μέσα στην υγρή σκηνή μας, όλο το βράδυ η υγρασία είχε τρυπήσει τα σύγχρονα υλικά. Εδώ είναι τροπικός, δεν παίζουμε ! Το τοπίο αρχίζει ν’ αλλάζει, μπαίνουμε στην υποαλπική περιοχή, το τροπικό δάσος βρίσκεται πλέον στα πόδια μας. Απέναντι φαντάζει υπέροχο το Meru. Η μέρα ήταν συννεφιασμένη, τα σύννεφα είχαν κατέβει να μας κάνουν παρέα, πάνω από τα κεφάλια μας. Κάπου – κάπου άνοιγαν γρήγορα παράθυρα, έτσι για να βλέπουμε λίγο το Mount Meru και να το παίρνουμε πάνω μας. Στόχος η ανάβαση μέχρι το SHIRA CAMP, μέσα σε θαμνώδη βλάστηση της υποαλπικής ζώνης του Kilimanjaro. Φθάσαμε με συνεχόμενη αριστερή τραβέρσα στα 3.800 μ. Σ’ ένα άνοιγμα του καιρού, το βουνό και ο κρατήρας Kibo έγιναν ορατά. Όλο το βράδυ ξαστεριά με ξηρό, δυνατό αέρα και κρύο. Τα χιόνια της κορυφής λάμπαν κάτω από τα’ αστέρια !
16/2/2006 : Είχαμε πρωινή συντροφιά την ντόπια πανίδα του βουνού. Οι μεγάλες κουρούνες με το λευκό χρώμα, σαν περιδέραιο στο λαιμό τους, γύρευαν να φάνε λιγάκι από το πρωινό μας. Αφού φάγαμε πρώτοι, τους κάναμε τη χάρη, τους ρίξαμε λίγα αποφάγια, έτσι για δώρο. Οι Γαλλογερμανοί δίπλα μας άρχισαν να ετοιμάζονται. Σήμερα στόχος είναι το BARRANCO CAMP στα 3.950 μ. Λίγη η υψομετρική, αλλά σημαντική η τρίτη μέρα στο βουνό, καθώς η πορεία περνούσε από τα 4.600 μ. και πρόσφερε πολύ καλό εγκλιματισμό. Ήταν πράγματι κάτι που το είχαμε ανάγκη, καθώς ο ύπνος θα γινόταν σε χαμηλότερο υψόμετρο. Βέβαια τη συνθήκη «προχώρα ψηλά – κοιμήσου χαμηλά» την τηρήσαμε ευλαβικά σε όλα τα campsites. Ο «γίγαντας» πλέον κρεμόταν από πάνω μας και μας κρυφοκοίταζε. Περίεργα φυτά υπάρχουν εκεί, στη χαράδρα που είναι το BARRANCO CAMP, κάνουν κι αυτά το βουνό να φαντάζει μοναδικό ! Sinesia και Kilimanjarca τα ονόματά τους. Το βράδι τα φώτα του Moshi, μίας πόλης στους πρόποδες, μας θύμισαν πως, κάπου εκεί κάτω, υπάρχει και πολιτισμός.
17/2/2006 : Μετά το χθεσινό χαλάζι ο καιρός έφτιαξε την τέταρτη μέρα μας στο βουνό, βγήκε ένας ήλιος καυτός σχεδόν. Πορεία ανατολικά πλέον, προς το Mawenzi, τη δεύτερη ψηλότερη κορφή του βουνού, στα 5.199 μ. Αφήνοντας χθες το Shira πλατώ, σήμερα κινούμαστε σε περιοχή που δείχνει έντονα την καταστροφή που συντελέσθηκε πριν εκατομμύρια χρόνια, όταν το Kilimanjaro εξερράγη. Σήμερα πετούν ψηλά πλέον οι ασπρόμαυροι «φίλοι» μας, χάθηκαν. Κινούμαστε προς το BARAFU CAMP στα 4.600 μ.την ψηλότερη κατασκήνωση.Ποτάμια που κυλούν από το βουνό διακόπτουν την πορεία μας. Διασχίζουμε την Karranga Valley, μία κοιλάδα που χάνεται μέχρι κάτω στους πρόποδες. Ο παγετώνας κρέμεται από πάνω μας, το όνομά του είναι Arrow Glacier. Ο ήλιος σήμερα μας χτυπά αλύπητα. Εναλλαγές τοπίου και εναλλαγές καιρού, έτσι είναι αυτό το βουνό, έχει τα τερτίπια του !
18/2/2006 : Το πρωί στις 7:35 π.μ. φτάσαμε στην κορυφή, στεκόμαστε πάνω στην UHURU. Είχαμε ξεκινήσει το βράδυ στις 23:30 μ.μ. μία πορεία προς τον Kibo. Ψηλά στα κεφάλια μας, λαμπίριζε ο παγετώνας. Οι φακοί άναψαν, τα Goretex έκλεισαν ερμητικά, ο παγωμένος όμως αγέρας δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ. Θερμοκρασία : -16ο Κελσίου στις 4:00 π.μ.
Πορεία στο βράχινο μονοπάτι, μέσα σε ατέλειωτη σάρα, τ’αστέρια να λάμπουν κι εμείς να προχωράμε … καρτερώντας την ανατολή … την τόσο φημισμένη σ’ αυτούς τους τόπους. Φτάσαμε πρώτα στο Stella point ,στα 5.732 μ.Τα σύννεφα θάλασσα και ο ήλιος να σκάει μύτη πίσω από το Mawenzi, πίσω από την πριονωτή κορφή του. Μετά ήρθε η κορφή και μαζί της η λύτρωση και η χαρά.
19/2/2006 : Έχουμε κοιμηθεί στο MWEKA CAMP στα 3.100 μ. Τα συμπτώματα του υψομέτρου έχουν υποχωρήσει. Αισίως διανύουμε την έκτη μας μέρα στο βουνό, το έχουμε βιώσει πλέον, έχουμε γίνει κομμάτι του. Τα καραβάνια των porters (βαστάζων) κατεβάζουν όλα τα σύνεργα της κατασκήνωσης. Με 20 κιλά ο καθένας στο κεφάλι, βολτάρουν, θαρρείς, προς το χωριό. Το βουνό μας άφησε να το ανέβουμε, να θαυμάσουμε τη θέα από τα 5.895 μ. της UHURU PEAK !
Είδαμε τα τοπία του, κοιμηθήκαμε μέσα τους για 5 βράδια. Άρχισε να βρέχει και μετά πάλι ήλιος δυνατός μας χαιρετά… Μπροστά μας Αμερικανοί, με τις κάμερες στο χέρι, κοιτάζουν ψηλά. Πιθηκάκια Colombus μας δείχνουν το δρόμο της επιστροφής. Χιόνι πάνω στο βουνό το σκεπάζει, το κάνει κατάλευκο. Ο οδηγός μας λέει στα σουαχίλι pole..pole, φράση κλασική που σημαίνει σιγά ..σιγά. Έτσι και μεις σιγά ..σιγά παίρνουμε το δρόμο για το safari, για το NGORONGORO, την Ζανζιβάρη και τον Ινδικό Ωκεανό. Αφήνοντας πίσω μας, μέσα στη γλυκιά του ατμόσφαιρα, το όρος KILIMANJARO και τις στιγμές που μας χάρισε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου