Το χρονικό της Sierra Nevada..Mulhacen 3.482 m.
Ο ζεστός μήνας Ιούλιος ,φέρνει τη θερμοκρασία στους 35 βαθμούς C ,στα σοκάκια της Granada.
Ξεμακρύναμε το πρωϊ ,πήραμε το δρόμο για τα χωριά Las Alpujarras, ψηλά στα βουνά της Sierra Nevada,εκεί τουλάχιστον θα βρούμε δροσιά.
Περάσαμε το Lanjaron, την Orgiva και φτάσαμε τ’ απομεσήμερο σχεδόν στην όμορφη Capileira με τα λιτά άσπρα σπιτάκια της.Oι ψηλές κορφές κλεισμένες μεσ’ στα σύννεφα, εδώ όμως στα 1.430 μ.,ήλιος λαμπερός.Το ελαφρύ αεράκι φυσάει πάνω στα φύλλα των βελανιδιών,δημιουργώντας ζωντανή μουσική.Ο ποταμός Poqueira χαμηλά στη χαράδρα ,συμβάλει κι αυτός στους ήχους με την ορμητική ροή του.Νερά,δροσιές, χαμόγελα φιλικά απ΄τους ορεισίβιους Ισπανούς,που καταπιάνονται με τα μικρά τους χωραφάκια ,στις πεζούλες του χωριού.Γεμίζουμε τα παγούρια μας και μπαίνουμε στη χαράδρα.Το Mulhacen μας περιμένει αγέρωχο ψηλά, κάπου μέσα στην αντάρα.Ο ήλιος σηκώθηκε ψηλά και εδώ στην ορεινή Ανδαλουσία ο καιρός είναι ευχάριστος ,βουνίσιος.
Παίρνουμε το διάβα του ποταμιού,πάμε ψηλά να συναντηθούμε με τις πηγές του.Φουντωτές βελανιδιές και καστανιές πρασινίζουν την κοιλάδα και ώριμα στάχια στις πλαγιές ,βάζουν το δικό τους κίτρινο για να ολοκληρωθεί το φόντο, να συμπληρωθεί ο καμβάς.Τα μπατόν μας τριζοβολάν πάνω στο κακοτράχαλο μονοπάτι,κόβουμε το ποτάμι σε πολλά σημεία, δεν τα μετράω πια, έχασα το λογαριασμό.
Όλο και ανεβαίνουμε ,συνεχίζουμε ,πιάνουμε τα αλπικά υψόμετρα.Αχνοφαίνεται πλέον απέναντι στο οροπέδιο στα 2.500 μ., το φιλικό πέτρινο σπιτάκι που θα μας φιλοξενήσει το βράδυ,το καταφύγιο Poqueira.
Περνάμε τις στάνες με τις αγριομηλιές στον περίβολο και ανεβαίνουμε την τελική πλαγιά πριν το οροπέδιο.Δυό-τρία αγριόγιδα πηδάν αλαφροπάτητα στο τελευταίο φως του ήλιου,είναι σα να πετούν πάνω απ΄τα λευκά σύννεφα που καλύπτουν την κοιλάδα στα χαμηλά.Το σούρουπο ροδίζει όλη την φύση τριγύρω, καθώς ακούγονται τα τελευταία κελαηδίσματα των πουλιών.
Η νύχτα μας βρίσκει στη θαλπωρή του θαλάμου μας ,αφού γευτήκαμε ένα υπέροχο και χορταστικό δείπνο.
Το δελτίο καιρού δεν είναι ευοίωνο για αύριο.Το πρωί δίνει ομίχλη και χιονόνερο. Είμαστε όμως τόσο κοντά στην κορυφή που θα το προσπαθήσουμε,συμφωνήσαμε οι δυό μας.
Η αφύπνιση καθορίστηκε για τις 6.00 π.μ. Σηκωθήκαμε το πρωί και η ομίχλη είχε καλύψει τα πάντα,καθυστερούμε να φύγουμε ... πάνω,ψηλά δε φαίνεται τίποτα.
Μετά από ώρα ξεκινάμε.Μια γάτα μας ακολουθάει μέχρι τα ρυάκια του βουνού γίνουν απροσπέλαστα γι’αυτή.Ορατότητα σχεδόν μηδενική ,μπαίνουμε μέσα στη ρεματιά και συνεχίζουμε να ανεβαίνουμε.Ο καιρός αλλάζει διαρκώς ,κινδυνεύουμε να χάσουμε το μονοπάτι,ευτυχώς μας βοηθάει ο ρους της ρεματιάς.Για λίγα λεπτά σπιρωτό χιόνι χτυπάει πάνω στα τζάκετ μας,μετά γίνεται χιονόνερο και ξάφνου προβάλει ο ήλιος και διαλύει για λίγο τα παλαβωμένα σύννεφα.Αντιφεγγίζει πάνω στις ορεινές σουβάλες,το αλπικό τοπίο γίνεται μαγευτικό.Φτάνουμε κατά το μεσημέρι στην τελική απότομη ράχη.Πρέπει να την ανέβουμε για να φτάσουμε στο κολωνάκι του Mulhacen.Tα σύννεφα σαν αφηνιασμένο κοπάδι τρέχουν από πάνω μας καθώς τα παρασύρει ο άνεμος.Ακούμε ποδοβολητό από αγριόγιδα και βλέπουμε ένα πραγματικά τεράστιο κοπάδι!!Πράγματι το πάρκο της Sierra Nevada φιλοξενεί το μεγαλύτερο πληθυσμό του είδους σ’ολόκληρη την Ευρώπη.
Λίγα μέτρα ακόμα μείνανε ,ξεπερνάμε ένα βραχώδες πέρασμα και μπροστά μας στέκει η ψηλότερη κορφή,δεν έχει που αλλού να πάμε, την φτάσαμε.Η προσμονή μας έλαβε τέλος.Στο βορρά προβάλει απότομος ,κάθετος ο βορεινός τοίχος του βουνού,είμαστε στο Mulhacen στα 3.482 μ.Το ημερολόγιο γράφει ,14 Ιουλίου 2008 και ώρα 13:25 τοπική.Η φλογερή ,γεμάτη πάθος γη της Ανδαλουσίας ,βρίσκεται στα πόδια μας .Τα νέφη δε μας επιτρέπουν τη θέα στη Μεσόγειο ,το Γιβλαρτάρ και τη βόρεια Αφρική.Μια γρήγορη κατάβαση μας περιμένει καθώς ο καιρός γίνεται ξανά απειλητικός,το ψηλότερο βουνό της Ιβηρικής χερσονήσου, επιβάλει τη σύνεση.
Κείμενο: Ηλίας Τσίκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου